Stars can’t shine without darkness, right? Maar dan wil ik wel ook die sterren hebben!

12-10 22.24 De laatste dagen zijn er bij mij niet zoveel sterren aanwezig geweest. Die dagen zijn er, ze horen er helaas ook bij. En aangezien bloggen mijn therapie is en het niet altijd alleen maar leuk en aardig kan zijn, wil ik ook dit kunnen delen. Voor zo’n twee weken heb ik al iedere dag erge hoofdpijn gehad, maar als klap op de vuurpijl kwam daar na dit weekend de meest heftige pijn in mijn schouder en nek bij. Overdag ging dat nog wel, maar wanneer ik dan thuis kwam uit school had ik het niet meer van de pijn. Vandaag, dag 3, werd me dat even teveel.

Daar zat ik dan alleen op m’n kamertje. Met eigenlijk niemand in de buurt waar ik naar toe kon. De enigste mensen die mij op zulke momenten écht kennen zijn mijn ouders, en ja die waren er niet. Dan maar even huilend met mama aan de telefoon hangen. Stiekem ben ik dus nog helemaal niet zo’n onafhankelijke dame als ik zelf graag doe geloven ;)

Dat de pijn erger zou worden had ik al een beetje verwacht, maar ineens zo heftig? Wáárom. Ik krijg het niet voor elkaar om nog iets voor school te doen, zelfs rustig een film kijken lukt niet. Dus gelukkig dacht ik er vanavond ineens aan dat ik nog wel een blogje kon schrijven. En zo komt deze dag toch weer iets sneller aan zijn einde, thank god. 

 

TWITTER INSTAGRAM BLOGLOVIN