Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, tenminste dat zeggen ze altijd. In al die jaren met fibromyalgie is me dat helaas wel iets te vaak gebeurt. Je denkt dat je iets wel kunt, of hoopt het, en dan bam, drie dagen verschrikkelijke pijn. Achteraf denk je dan bij jezelf, hm misschien was dit toch wel iets te hoog gegrepen?

Wat ik door de jaren heen heb geleerd is dat het wel minder erg is om dit af en toe te hebben (en jezelf te hoog in te schatten) dan altijd maar voorzichtig doen en onderbelasten. Want dat kan ook! En dat is eigenlijk nog veel slechter voor je.

Dus het maakt niet uit, maar dat maken die dagen erna niet minder vervelend. Zo had ik zaterdag een lesje bootcamp meegedaan, wat me tot mijn verwachting best goed afging. Totdat ik thuis kwam en de rest van de middag sliep.. die avond kon ik nog wel even naar een vriendinnetje toe maar zondag en maandag heb ik niet kunnen doen wat eigenlijk op de planning stond. Extra vervelend nu ik nog maar twee weken school heb en geen tijd kan missen. Misschien een beetje verkeerd gepland van mezelf, maar ik heb er zeker geen spijt van. De bootcamp les voelde heel goed en meteen daarna zei ik al dat ik dit wel vaker wou doen. Dat wil ik nog steeds hoor, maar dan ga ik dat wel even anders plannen ;)

 

Geen samenvattingen afgemaakt, geen blogs geschreven, heel chagrijnig geweest op alles en iedereen, en nu weten jullie dus waarom. Het kan gebeuren, jezelf te hoog in schatten is toch stiekem nog niet zo heel erg.

Heb jij dit ook wel eens?

 

TWITTER INSTAGRAM BLOGLOVIN